Bez śledzika w PRL impreza była nieważna. W sklepach dostępne były głównie śledzie solone. Po zakupie trzeba było moczyć takie śledzie w wodzie, by pozbawić je nadmiaru soli. Następnie ryby filetowano i krojono w kawałki. Najczęściej przygotowywano śledzie w oleju – kawałki ryb zalewa się olejem, posypuje drobno pokrojoną cebulą i pieprzem. Popularny był także śledź w śmietanie – kawałki ryb zalewa się śmietaną wymieszaną z majonezem i przyprawioną pieprzem.